მე ერთი ჩვეულებრივი ემბრიონი ვარ,შენ მუცელში ვზივარ დე და დაბადებას ველოდები..
შენში სასიამოვნო სითბო და ბურუსია,გარეთ კი თქვენი მოლოდინებია,ხმაური და სქოლიოზი,რომელიც აქ ემბრიონის ჩვეულებრივ პოზად მეთვლება,მანდ კი მთელი ცხოვრება შემაწუხებს…როგორც თქვენი მოლოდინების ასრულების აუცილებლობა…
Dე,რო დავიბადები,შენ ალბათ ისევ სი დიდთვალება ,კუდრაჭა გოგო იქნები,რომელიც ყველაზე კარგად თავს კარაგ ხნის ცინ გარდაცვლილი შობლების სახლში გრზნობს…
ალბათ ისევ დაჯდები უმშობლებო სახლის ცინ ყვითელყვავილებიან მინდორზე , როცა უზრუნველი,ჩითისკაბიანი,მზიანი ბავშვობა მოგენატრება და შენ უკვე თვითონ დედას, შენივე ჩითის კაბები,კარგა ხნის ცინ დაპატარავებულები და გახუნებულები მოგიყვებიან შენი ბავშვობის ამბებს……
მე აქედანვე ვგრნობ იმ კაბებზე შერჩენილ ბებიას სუნს…
დეე,რო გავიზრდები,მერე ალბათ აღარ მომიყვები იმ ამბებს ,ახლა რო მიყვები ხოლმე…
მერე ალბატ მე უნდა ავიდგა ფეხი და თვითონ დავიწყო ამბების შეგროვება დასაწყისში ,,Mმე ‘’ –თი და როგორღაც შემოუკერებელი ბოლოებით…
დეე,შენ ალბათ მერეც ასე გადამისვამ ხოლმე თავზე ხელს, ჩემი უფორმო და ჭკუის უკითხავად ჩამოწლაწული ძუძუების გამო ჩემი სილამაზის აღმქმის უნარს რო დავკარგად და თმებს გადავიპარსავ///
ალბათ მერეც გააგრძელებ დედის ლოცვების კითხვას, როცა ჩემი დილა შენი ჩურჩულის მოსმენის ნაცვლად სხვა ქვეყანაში,სხვა აივანზე ფინჯან ყავაზე შეტანებული სიგარეტით და ბავშვობის მოგონებებით დაიწყება…
დეე,მითხარი რო არასოდეს არ მეტყვი რო სხვა ემბრიონები უკვე დაიბადნენ და დროა მეც დავიბადო…
არ მეტყვი რო სხვებმა უკვე აიდგეს ფეხი და მე რაღას ვუცდი…
სხვებმა უკვე ისცავლეს სიტყვები და მე რატო ვარ ჩუმად..
სხვებმა დათვლა იციან,მე კი მარტო ცაში ვიყურები და ვარსკვლავებზე ვერასდროს ვისწავლი რაოდენობის აღქმას…..
დეე, ვთქვათ რო სხვები სხვები არიან და შენ ის მითხარი ფეხს რისთვის ღირს დაბადება, სად უნდა წავიდეს ადამიანი და რის გამოსახატად არსებობენ სიტყვები…
რიცხვებს კი რო მოვუვლი მე მოვუვლი,ტარკოვსკის გავიცნობ და დავიჯერებ რო 1 + 1 = 1-ს და ცის ნაცვლად მიწაზე დავიწყებ მეორე ერთის მოძებნას…
დეე,მგონი დაგღალე, წავედი ახლა და იმ ჩვენ ყვავილებიან მინდორზე შევხვდებით…
დეე, ისევ ისეთი კუდრაჭა გოგო დამხვდი რა, მე რო მიყვარხარ
… და კიდე,ისევ გააგრძელე დედის ლოცვების კითხვა,მე ჯერ ისეც არ გავზრდილვარ რო ღმერთთან სალაპარაკო სიტყვები ვიცოდე…
საფოსტო ყუთი 
არაჩვეულებრივი იყო, დამბურძგლა რომ ვკითხულობდი!
: ) egetia nastasia